یاد دارم هنوز

 

با تو حکایتی دگر را

 

وزمزمه های اشک آلود

 

به مقیاس قفسی که درآنم

 

 

 

یاد دارم دل را

 

که سربلند بود

 

و سینه را

 

که یارای حجم نفسش نبود

 

 

 

یاد دارم بی کسی را

 

و حس را

 

که او

 

هست و خواهد آمد

 

 

 

یاد دارم سیاوشانه ترین عاشقی را

 

و اندوه ماندن

 

که باید

 

به حرمت آب و آفتاب

 

 

 

یاد دارم هرچه نگاه بود

 

هرچه تپش بود

 

هرچه اشتیاق

 

دویدن

 

هراس

 

امید

 

و

 

نگاه آخرین را

 

در اولین روز آفتاب

 

 

 

یاد دارم بندر را

 

و لنجی که مرا برد به نهایت نفس

 

آرام

 

بی صدا

 

و رامین وار

 

گریستن

 

درشبانه های آغاز

 

 

 

همه

 

هرچه بود

 

و هست

 

و خواهد بود را

به یاد دارم

نظرات شما عزیزان:

نویسنده : soheil